Leczenie chrapania
Procesy fizjologiczne i patologiczne podczas snu
Czynność oddechowa, tak jak praktycznie wszystkie procesy fizjologiczne, przebiega w sposób zasadniczo odmienny podczas snu i czuwania. Osoba śpiąca oddycha wolniej, ale głębiej. Całkowity opór górnych dróg oddechowych, zwłaszcza w czasie wdechu, wzrasta, a wymiana gazowa w płucach słabnie. Najpowszechniejszym znanym przejawem tych różnic jest chrapanie, które od wielu wieków uznawano za jeden z najbardziej czytelnych atrybutów snu. Chrapanie jest zjawiskiem akustycznym towarzyszącym wibracji tkanek miękkich gardła w strumieniu przepływającego powietrza. Natężenie dźwięków powstałych w tym mechanizmie bywa uciążliwe dla otoczenia, może powodować uraz akustyczny zarówno dla chrapiącego jak i osoby z nim śpiącej. Osoby z tą dolegliwością skarżą się na wzmożoną senność w czasie dnia. Każdy rodzaj chrapania w mniejszym lub większym stopniu podwyższa opory dróg oddechowych. W przypadkach skrajnie nasilonych, klasyfikowanych jako obturacyjny bezdech podczas snu (OSAS), dodatkowo pojawiają się epizody całkowitej niedrożności dróg oddechowych, podczas których przepływ ten całkowicie ustaje.
Ocenia się, że OSAS występuje u około 2% kobiet i 4% mężczyzn po 30 raku życia oraz u około 3%dzieci. Szacunkowo można przyjąć, że w Polsce jest co najmniej 100 tysięcy chorych wymagających specjalistycznej diagnostyki i leczenia. Najczęściej są to osoby w 4 i 5 dekadzie życia, obciążone nadwagą oraz schorzeniami układu sercowo- naczyniowego. U pacjentów tych można wyróżnić wiele patologii prowadzących do upośledzenia drożności górnego odcinka dróg oddechowych. Najczęściej spotykane:
- Deformacje szkieletu kostnego i/lub chrzęstnego nosa
- Polipy nosa
- Przewlekły nieżyt nosa
- Guzy łagodne i złośliwe gardła, nosogardła, jamy nosowej, zatok
- Przerost migdałka gardłowego i/lub migdałków
- Znaczenie wydłużone podniebienie twarde i/lub miękkie i języczek
- Przerost błony śluzowej gardła
- Przerost masy języka
- Mała, cofnięta ku tyłowi żuchwa
- Nisko położona kość gnykowa
- Niedowład lub porażenie strun głosowych
- Guzy łagodne i złośliwe krtani
Niedokrwienie upośledza pracę serca, mózgu i innych narządów, a zaburzenia faz snu sprawia, że jest on niepełnowartościowy. Zjawiska te kształtują charakterystyczny obraz kliniczny choroby:
- Niespokojny, przerywany licznymi wybudzeniami sen
- Głośne chrapanie przerywane okresami ciszy
- Uczucie ciągłego zmęczenia i chorobliwej senności
- Poranne bóle głowy
- Zaburzenia popędu seksualnego
- Uczucie wysychania błony śluzowej gardła i jamy ustnej, bóle gardła
- Zaburzenia koncentracji
- Podwyższone napięcie nerwowe, depresja
Dlaczego należy leczyć chrapanie?
Z medycznego punktu widzenia chrapanie jest niezdrowe, gdyż utrudnia odpowiednie dotlenienie organizmu przez co może pogorszyć się stan zdrowia. Rzutuje to także na samopoczuciu chrapiącego, który budząc się często odczuwa zmęczenie, osłabienie a nawet bóle głowy i przygnębienie.
Diagnostyka chrapania
W skutecznym leczeniu chrapania kluczową rolę odgrywa diagnostyka. Podczas badania podmiotowego lekarz przeprowadza rozmowę z pacjentem, dokonuje pomiaru ciśnienia krwi, sprawdza również BMI oraz obwód szyi. Rozpoczęcie właściwej terapii wymaga jednak przeprowadzenia dokładnego wywiadu laryngologicznego. Jego celem jest określenie miejsc, które mogą stać się przeszkodą podczas oddychania. Kolejny krok to badanie endoskopowe, czyli wykorzystanie maleńkiej kamerki, którą lekarz laryngolog i pacjent oglądają nosogardło. Badanie jest w stanie precyzyjnie określić zwężenia w górnych drogach oddechowych. Wybór metody leczenia uzależniony jest od dolegliwości pacjenta i ich nasilenia.
więcej
Dr Norbert Górski odbył wiele szkoleń a także był uczestnikiem wielu sympozjów i konferencji poświęconych tematyce diagnostyki i terapii chrapania. Posiada także certyfikat członkostwa Międzynarodowego Towarzystwa Leczenia Chrapania ( International Surgical Sleep Society).
